40 χρόνια από εκείνη την θλιβερή νύχτα.Γεγονότα που δεν είδαμε αλλά ακούσαμε οι περισσότεροι από αυτούς που τα έζησαν.
Μια λέξη αντηχεί στα αυτιά μας κάθε 17 Νοέμβρη
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
Μα τι είναι το Πολυτεχνείο;
Διαβάσαμε την Ντενεκεδούπολη της Ευγενίας Φακίνου και ζωφραφίσαμε τα δικά μας ντενεκεδάνια
Υποσχεθήκαμε να κάνουμε πίτα όποιον Λαδένιο τολμήσει και τα ξαναπειράξει.
Πόσο μεγάλη λέξηηηηηη!!!!!
Την επόμενη μέρα ήρθαν στο νηπιαγωγείο μας 2 φίλες μας.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και
Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ
Για να της περιγράψουμε .
Τι μπορεί να φέρει η καθεμιά μαζί της;
Eλευθερία ,χαμόγελα,πονηριά κακία ,μαύρα και άραχνα...απαντήσεις των παιδιών.
Η ερώτηση που με αιφνιδίασε ήταν;
-Κυρία μας πως μπορεί να είναι φίλη σου η Δικτατορία που είναι κακιά;
ΨΗΦΙΣΑΜΕ...
Νίκησε η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Αυτήν θέλουμε για φίλη .Αλλά στην Δικτατορία θα δώσουμε μια 2η ευκαιρία να γίνει φίλη μας ....
|
Τα παιδιά έπαιξαν κουκλοθέατρο με τους ήρωες της Ντενεκεδούπολης. Ευχαριστούμε την φίλη μας Έλενα και το kindirella |
Και ζωγραφίσαμε έτσι απλά ακούγοντας τραγούδια όπως "Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο,Ο δρόμος".Ζωγραφίσαμε με χρώματα ,με ενθουσιασμό ,με προσδοκία ,με αγάπη και ελπίδα για το μέλλον.
Και όταν τα παιδιά ζωγραφίζουν ,οι μεγάλοι σταματούν να μιλάνε...
Αφιερώνω σε όλα τα παιδιά και σε όλες ,όλους τους συναδέλφους που αγωνίζονται σήμερα για ένα καλύτερο αύριο ,μέσα από τα μάτια των παιδιών!!
Χρόνια πολλά!!!