Σήμερα ξεκίνησε η τελευταία εβδομάδα πριν τις διακοπές του Πάσχα.Η ζωή του Χριστού ,το δίδαγμά του ,ο Χριστιανισμός είναι δύσκολο να ειπωθεί σε τόσο μικρό διάστημα και ενώ πιεζόμαστε και από τις πασχαλιάτικες κατασκευές που δίνουν χαρά στους μικρούς μας φίλους.
Ύστερα από προβληματισμό,αποφάσισα να διδαχτούν τα ίδια τα παιδιά ,να προβληματιστούν μέσα από έργα τέχνης που μιλούν για τα πάθη του Χριστού .
Προσωπικά δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος από τον μεγάλο Έλληνα ζωγράφο Δομήνικο Θεοτοκόπουλο,τον γνωστό μας σε όλους El Greco,να αποτυπώνει με τα χρώματά του ,με τα πινέλα του τόσο παραστατικά στον καμβά ,μεγάλα και σημαντικά γεγονότα της Χριστιανοσύνης.
Πληροφορίες για τον ΔΟΜΗΝΙΚΟΣ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΣ
7 έργα του ,7 ομάδες νηπίων.
Και ο προβληματισμός , η περισυλλογή και η συνδιάλεξη ,ξεκινά!!!
Αμέσως μετά η παρουσίαση από τα παιδιά .Η κάθε ομάδα έλεγε αυτό που είδε και "διάβασε "στον πίνακα του ζωγράφου.
Οι απόψεις των παιδιών ,ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ.
Είναι απίστευτο το πώς ένα μικρό παιδί αντιλαμβάνεται αυτά που βλέπει,με τον δικό του αθώο και αγνό τρόπο.
Η ερώτηση που πραγματικά με "αποκαθήλωσε".
-Κυρία ,ο Χριστός ήταν κακός;Μα γιατί τον σταύρωσαν,αφού μόνο τους κακούς σταύρωναν τότε στον Γολγοθά;
Βάλαμε τους πίνακες και τα γεγονότα στη σειρά.
Και για τον κάθε πίνακα δώσαμε και μια ονομασία.
 |
| Ο πίνακας του Χριστού |
 |
| Ο Χριστός στον τάφο |
 |
| Ο Χριστός στον σταυρό |
 |
| Ο Χριστός στην σπηλιά |
 |
| Το δείπνο του Χριστού |
 |
| Ο Χριστός πάει στον Γολγοθά |
 |
| Η σημαία της Ανάστασης |
Στη συνέχεια αποφασίσαμε με μεγάλο ενθουσιασμό να γίνουμε κι εμείς ζωγράφοι και να φτιάξουμε έργα τέχνης σαν τον ζωγράφο που θαυμάσαμε.
Τα φύλλα τα πήρα από την συνάδελφο Τάνια Μάνεση που μας βοηθά πολύ στο εκπαιδευτικό μας έργο.Θα τα βρείτε ΕΔΩ
Και τα έργα μας,με τα δικά μας παιδικά μάτια!
 |
| Ο Χριστός με τον Ιούδα |
 |
| Κοκκινος μανδύας για τον Χριστό |
 |
| Ο Χριστός ,ο Ιούδας και ο Άγγελος |
 |
| Ο Χριστός και οι στρατιώτες |
 |
 |
.....Το ιμάτιο του Ιησού το ζωγραφίζει με πολλές μεγάλες πτυχές, εικονίζοντας την βιαιότητα και την ταραχή της σκηνής, οι κόκκινες αποχρώσεις κυριαρχούν σε όλη την εκφραστικότητα. Αυτό που βγαίνει σαν αίσθηση φωτός είναι ένα κατακόκκινο φως, ένα μυστηριακό κόκκινο, μοναδικό, ένα χρώμα αίματος, χρώμα θυσίας, που το φωτίζουν μόνο οι λάμψεις του υπερβατικού φωτός, ενός φωτός που έρχεται από το υπερπέραν, αλλά και από το φως που πηγάζει από το ίδιο το σώμα του Ιησού. Ένα φως παράξενο, απροσδιόριστο, άκτιστο, θείο, ένα φως που μόνο ο Ελ Γκρέκο μπορούσε να αποδώσει με τόση δύναμη, με τόση ένταση και λαμπρότητα.....
Πριν ακόμη στεγνώσει το χρώμα, όπως ήταν νωπό, με ένα σφουγγάρι το αφαιρούσε από τα σημεία που ήθελε να φωτίσει. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούσε την πλαστικότητα, την αληθοφάνεια, μία άλλη διάσταση. Το χρώμα γινόταν διάφανο, ρευστό, έντονο, αποκτούσε ζωντάνια, το φως ερχόταν κάτω από το χρώμα, γινόταν μεταφυσικό.
Το κόκκινο χρώμα του με την τεχνική αυτή, και σε συνδυασμό με τα μυστικά με τα οποία έπλαθε το κόκκινο χρώμα του επάνω στην παλέτα, πριν αυτό το εναποθέσει επάνω στον καμβά, έμεινε ένας μύθος. Γι’ αυτόν τον μύθο οι σύγχρονοί του θαυμαστές του έργου του τον τίμησαν με την ιστορία ότι ζωγράφιζε με το αίμα του, ότι στο μέρος της καρδιάς του είχε μία πληγή, από την οποία βουτούσε το πινέλο, έπαιρνε αίμα και το τοποθετούσε επάνω στον καμβά, για να έχει αυτή την ζωντάνια και την μοναδικότητα… αποκτούσε μία μυστικιστική θεολογία, ένα κάλεσμα να εισέλθουμε στις προσωπικές του αναζητήσεις και την διερεύνηση του αθέατου κόσμου της ψυχής του ανθρώπου.
Ο μύθος δεν είναι άστοχος, όντως ο Ελ Γκρέκο ζωγράφιζε με την καρδιά του, με το είναι του, δινόταν σε αυτό που δημιουργούσε εκείνη την στιγμή, έκανε μία κατάθεση ψυχής… έδινε κάτι από τον κόσμο του, από την ζωή του.
Το κόκκινο χρώμα ,έκανε και στα νήπια εντύπωση.
Αυτό θα πει να είσαι μεγάλος ζωγράφος.
Να μιλάς ακόμα και στις καρδιές των μικρών παιδιών!
Ο Εl Greco γεννήθηκε το 1541 και απεβίωσε το 1614.
Σαν σήμερα 7 Απριλίου 2014 ,συμπληρώνονται 400 χρόνια από τον θάνατό του.
Σαν ένα πολύ μικρό φόρο τιμής,οι ζωγραφιές μας, για όλα αυτά που πρόσφερε στην τέχνη.
Διάλογος νηπίων για τον πίνακα που ο Χριστός κουβαλά τον σταυρό.
-Μα γιατί ο Χριστός κοιτάει ψηλά;
-Ψάχνει τον πατέρα του.
-Α,ναι και εμείς όταν θέλουμε τον Θεό ,κοιτάμε ψηλά!!!!
