Xαρά και λύπη.Δυο συναισθήματα που το ένα συμπληρώνει το άλλο.
Αν δεν νιώσεις χαρά, δεν θα νιώσεις και λύπη.
Η λύπη περπατά με τη χαρά.
Η χαρά είναι η αδελφή της λύπης.
Πώς νιώθουμε στη χαρά και πώς στη λύπη;
Δεν είναι τυχαίο πως όταν χαιρόμαστε, το σώμα μας φτάνει ψηλά ,θέλουμε να πετάξουμε και είμαστε ανάλαφροι.
Το αντίθετο συμβαίνει στην λύπη.Το σώμα μας μαζεύεται, και το νιώθουμε βαρύ σαν μολύβι.
Διαβάσαμε το βιβλίο της καλής μου και αγαπημένης μου φίλης, της Γιολάντας Τσορώνη, το
"Ένας χαρούμενος ιπποπόταμος.
Χορέψαμε σε χαρούμενους ρυθμούς.
Συμπληρώσαμε με την βοήθεια των γονέων μας, τι μας κάνει χαρούμενους -λυπημένους.
Και συνεχίζουμε ... (αν και τα περισσότερα παιδάκια μένουν σπίτι λόγω κάποιας ίωσης ,τα βήματα είαι αργά και σταθερά)
ΠΑΡΑΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΟΛΑ ΜΠΠΡΑΒΟ ΣΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα πολύ ωραία Άννη μου. Το Χ και το λ όμως όπως τα προσωποποίησες αντιπροσωπεύουν όλη την ανάρτηση!!!!!!!!! Μπράβο!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα πολύ ωραία Άννη μου. Το Χ και το λ όμως όπως τα προσωποποίησες αντιπροσωπεύουν όλη την ανάρτηση!!!!!!!!! Μπράβο!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραία προσέγγιση Αννη μου!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχη δουλεια!!! Ειναι ευκολο να βάλεις το πατρονακι του χαρουμενου ιπποποταμου;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχη προσέγγιση, Άννη, μπράβο σε σένα και στα παιδάκια σου!!Καλή συνέχεια,φιλιά!!
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ ωραία προσέγγιση !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΛΑ ΡΕ .ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΟΛΑΑΑΑ!!! ΕΓΩ ΕΧΩ ΜΕΙΝΕΙ ΠΟΛΥ ΠΙΣΩ . ΑΡΡΩΣΤΟΥΛΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΜΟΥ , ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ....
ΑπάντησηΔιαγραφή